AKIBET a. (ar. "akıbet).
1. Bir gidişin, akışın bitimi; sonuç: Akıbetini hiç iyi görmüyorum, iyi, kötü akıbet. Yeis verici bir akıbet.
2. Akıbeti hayrola, ahır encam ü akıbetleri hayrola, sonun, sonucun iyi olması dileği. ] Bir kimsenin, bir şeyin akıbetine uğramak, bir kimse ya da bir şey sözkonusuysa, kendinden öncekiyle aynı kötü duruma düşmek: O da arkadaşının akıbetine uğrayarak işten atıldı. Bu dilekçem de öncekilerin akıbetine uğradı.