TAADDİYAT, -tı çoğl. a. (ar. ta’addi'nin çoğl. ta’addiyâf). Esk. Adaletsizlik, zulümler, saldırılar: "... istirahat-i mahalliyenin muhafazasına memur olmak mülabesiyle defi taaddiyata memur olacaklar ..." (Cevdet Paşa, XIX. yy.).