TAAMİYE a. (ar. ta’am ve fiye'den (taamîyye).
1. Kur. tar. OsmanlI devletinde hastane, medrese, tekke gibi kuruluşlara bağlı vakfiyelerde konuklarla yoksullara dağıtılan aş ve verilen geçimlik erzakla para.
2. Savaş sırasında ya da olağanüstü herhangi bir durumda askere dağıtılan iaşe bedeli.