TAAN sıf. (ar fa'ridan ta'ân). Esk. Çok küfür eden, çok söven.

—isi. huk. Şahitliğin geçerliliğine ya da şahitliğe engel neden. || Taan etmek, şahitliğin geçerliliğine engel nedenleri ileri sürmek. || Taani şuhut, aleyhinde şahitlikte bulunulan kişinin şahidin, şahadetine engel bir durumunun olduğunu ileri sürmesi. (Örneğin, şahidin davacının ortağı, kefili vb. olduğunu söylemesi.)