TAASSUP a (ar. 'aşab'dan ta'aşşub). Bir düşünceye, bir inanışa körü körüne bağlanma, başka düşünceleri, başka inançları bütünüyle yadsıma; bağnazlık.

—Esk.
1. Birine, bir düşünceye taraftarlık etme, ondan yana olma.
2. Taassub, -kâr, aşırı tutucu, fanatik. || Taassubı barid, çirkin taassup: "Bu âdem ise taassubı barid eshabından bir mecnunı âkil -nüma olub..." (Cevdet Paşa, XIX. yy.).