TABBAH a. (ar. tabh'tan tabbâh). Kurtar.
1. OsmanlI devletinde hastane, imaret, tekke gibi kuruluşlarda çalışan aşçı.
2. Tabbahini hassa, saray aşçılarının tümü. (Bunların bir bölümü padişahın yemeğini pişirirken, ötekiler de saraylıların yemeğiyle ilgilenirlerdi.)