TACİZ a. (ar. 'acz'den ta’ciz).
1. Bir kimsenin canını sıkma, rahatını kaçırma, onu tedirgin etme.
2. Esk. Bir kimseyi acze düşürme, güçsüzleştirme.
3. Bir kimseyi taciz etmek, onu tedirgin etmek, sıkmak, ona rahatsızlık vermek.

—Ask. Taciz ateşi || Taciz harekâtı, muharebede düşmanın derlenip toplanmasına engel olmak, hareketini güçleştirmek, ona kayıp verdirmek amacıyla kesin bir sonuç beklemeden, genellikle düzensiz olarak yürütülen askeri etkinlikler. || Taciz mayın tarlası, düşmanın ilerleyişini geciktirmek, moralini bozmak amacıyla değişik yerlerde, gelişigüzel hazırlanan mayın tarlaları.

—ılsl. huk. Tacizi mükatep, kölenin mûkatebe sözleşmesiyle yüklendiği kitabet bedelini ödeyememesi üzerine, köle sahibinin talebiyle durumun hâkim tarafından saptanıp sözleşmenin bozulmasına karar verilmesi.