TAHALLÜF a. (ar hilaftan tahallüf). Esk.
1. Geride kalma, arkada bırakılma.
2. Uymama, uygun gelmeme.
3. Değişme.
4. Tahallüf etmek, geri kalmak, gecikmek.

TAHALLÜF a. (ar. hail'den tahallüf). Esk.
1. Parçalara, bölümlere kısımlara ayrılma.
2. Tahallül etmek, eylemek, ayrılmak, ayrışmak.

—Esk. kim. Ayrışma