TAKBİL a. (ar. Dabi'den takbil). Esk.
1. Öpme: "Ali Paşa'nın yevm-i vefatında ayaklarını takbil ile mevtini temenni ve niyaz etmiş..." (Cevdet Paşa, XIX. yy.).
2. Takbil etmek, öpmek: "Yüz sürüp zeyline takbil ederek t Kıl şefii ümeme arzı niyaz" (H. Z. Uşaklıgil)