TAMİM a. (ar. cumüm“dan tacmim).
1. GENELGE'nin eşanlamlısı.
2. Esk. Genelleme, genelleştirme: “Halk arasında maarifin tamimine ve köylüleri okutmaya da pek ziyade çalıştı" (F. Köprülü).
3. Tamim etmek, genellemek, genelleştirmek (esk.).