TAMİYE a. (ar. ramâJ'dan ta’miye). Esk.
1. Körletme, körleştirme
2. Üstü kapalı bir biçimde anlatma.

—Ed. Ebcet* hesabıyla tarih* düşürmede istenen tarihi elde etmek için bir dizenin belirttiği sayıdan belirli bir sayıyı çıkarma ya da ekleme. (Bk. ansiki. böl.)

—ANSİKL. Düşürülen tarihte tamiye bulunduğu uygun bir sözle belirtilir. Bu ifade bazen bir bilmece gibi güçlükle çözülür: "Şekli girdab gelir fikre yazarken tarih / Sürdü yelken kürek a’dâyı Kapudan Paşa" (Tarihini yazarken akla girdap şekli geliyor: Kaptan Paşa düşmanı yelken kürek sürüp kaçırdı) [Süruri], Örnekte "girdap şekli" sözüyle yuvarlak biçimli arap rakamı "0" (5) kastedilmiştir. Tarih dizesinin gösterdiği 1199'a 5 eklenince olayın tarihi olan 1204=1789 bulunur.