TAMLAMA a. Dilbil.
1. Bir adın anlamını başka bir adın, adılın ya da sıfatın yardımıyla daha ayrıntılı biçimde açıklayacak yolda oluşturulmuş söz öbeği. (Eşanl. TAKIM.) [Bk. ansiki. böl ]
2. Tamlama öbeği, bir tamlayanla (belirleyici) bir tamlanandan (belirlenen) kurulu öbek.

—Ceb. Tabanın tamlaması teoremi, TAMLANMAMIŞ TABAN* TEOREMİ’nin eşanlamlısı.

—ANSİKL Dilbil. Tamlamada tamlayıcı öğe (tamlayan), anlamı açıklanan addan (tamlanan) önce gelir: "Deniz (tamlayan) kıyısı (tamlanan)". Ad tamlamalarında tamlanan daima 3. kişi iyelik eki alır ("deniz kıyısı"ndası). Genellikle tür anlamı taşıyan belirtisiz tamlamalarda tamlayan, yalın durumdadır ("deniz kıyısı"r\da deniz). Kimi belirtisiz tamlamalarda (anne sevgisi) tamlayanla tamlanan arasındaki ilişki özneye (annenin çocuğa duyduğu sevgi) ya da nesneye (çocuğun anneye duyduğu sevgi) yönelik olarak yorumlanabilir. Belirtili tamlamada tamlayan, özel bir ek (tamlayan eki: -ın, -in, -un, -ün) alır ("denizin kıyısı"nda -in). Sıfat tamlamalarında tamlayan sıfattır ("ince kum"da ince).