TAPMAK gçz. f.
1. Tanrı'ya, kutsal bir varlığa tapmak, onu tanrı olarak tanımak, kutsal bilmek: Tanrı’ya tapmak. Ateşe, güneşe tapmak.
2. Bir kimseye tapmak, onu tutkuyla sevmek ya da ona çok değer vermek: Kocasına tapıyor. Öylesine sevecen ki, ona tapıyorum.

♦ tapınmak dönşl. f.
1. Tanrı'ya, kutsal bir varlığa tapınmak, ona tanrısal, kutsal bir saygı göstermek (bunu belirten davranışlarda bulunmak); ibadet etmek: Putlara, totemlere tapınmak. Güneşe tapınmak.
2. Bir kimseye tapınmak, ona karşı aşırı bir bağlılık duymak; çılgınca sevmek; davranışlarıyla, bunu ortaya koymak.

♦ taptırmak edilg. f. Tapmak eylemini yaptırmak.