TARAFLI sıf.
1. Say. sıf. + taraflı, belirtilen sayıda bölümü, yanı, yönü olan; yanlı: Çift taraflı yol.
2. Şu ya da bu yöreli: Bu adam sizin taraflı mı?
3. Bir kimseye, bir gruba, bir görüşe vb. karşı önyargılı olan, değerlendirme yaparken nesnel olmak kaygısı taşımayan, yan tutan bir kimse; bu kimsenin kararı, görüşü vb. için kullanılır; yanlı: Taraflı bir yargıç, bir hakem. Taraflı bir eleştiri.
4. Bir kimseyi, bir grubu, bir düşünceyi vb. destekleyen, savunan taraftar, yandaş: Bu takımın taraflısı çok çılgın.
5. O taraflı olmamak. || Tek taraflı -» TEK.

♦ be. Taraf tutarak; yanlı: Taraflı konuşmak, davranmak.