TARHAN a. (esk. türkç. tarkaridan). Tar. Eski türk boylarında, özellikle Oğuzlarda demirci ve zanaatçı ustalanna, esnaf temsilcilerine verilen ad.

—ANSİKL. Tarhanların eski Türkler'de kehanet sahibi olduklarına, gerektiğinde tılsımlı taçlarla düşman ordulannı yok ettiklerine inanıldığı için göktürk ve hazar hakanları da tartıanlann soyundan geldiklerini iddia ederlerdi. Bu, daha sonra Türkler'de "tarhanlık" olarak büyük toprak sahiplerine verilen bir unvana dönüştü. Moğollar'da da önemli komutanlar, yüksek düzeydeki görevliler, toprak sahipleri ve büyük tüccarlar bir ayrıcalık ve onur belirtisi olarak adlarının sonuna eklenen "tarhan" unvanıyla anılırlardı. Bu gelenek türk boylannda X. yy. ortalarına kadar varlığını korudu.