AKIN, a. 1. Askeri bir birliğin düşman ülkesine ya da bir hedefe yaptığı saldırı: Hava akını. (Bk. ansikl. böl. Ask.)
2. Esk. Bir akıncı beyinin yönetiminde, düşman topraklarına keşif, yağma, yakıp yıkma ve tedirgin etme amacıyla yapılan askeri harekât: Balkanlarla yapılan akınlar. (Bk. ansikl. böl. Ask. tar.)
3. Ed. Savaşçıların akarcasına gidişi: Akınların uğultusu.
4. Bir yere çok sayıda kişinin beklenmedik gelişi: Mağazalara ucuzlukta beklenmedik bir akın oldu. Şimdi de yeni açılan okullara akın başladı. Köyden kente doğru bir akın.
5. Bir şey (insan, hayvan) akını, o şeyin çok sayıda ve toplu olarak gelişi: Turist akını. Balık akını. Çekirge akını.
6. (Bir ülkeye, yabancı bir yere) akın etmek, oraya baskın yapmak.
7. Bir yere akın etmek, o yere kitleler halinde gitmek: Hafta sonu halk plajlara akın etti.
8. Akın akın, arkası kesilmeksizin, topluca.