TAUT (Bruno), alman mimar (Königsberg 1880 - Ankara 1938). 1913 Leipzig sergisi’ndeki Çelik anıtı ve Köln'deki 1914 VVerkbund sergisi'nde ünlü Cam pavyonu gerçekleştirdi. Anlatımcı hareketin önderlerinden biri olarak 1920'li yıllarda Frûhlicht dergisini yönetti. 1921-1924'te, Magdeburg kent mimarı oldu; daha sonra kardeşi Max ile birlikte, Berlin’de bir büro açtı ve bu dönemde işlevsel üslupta çeşitli binalar yaptı (Zehlendorf konutlar topluluğu, 1927-1928). Ülkesindeki siyasal zorlamalar nedeniyle 1932'de Moskova'ya gitti, burada düş kırıklığına uğrayınca Japonya’ya yerleşti ve geleneksel japon sanatını keşfetti (1933-1936). 1936'da Türkiye’ye geldi ve ölümüne değin İstanbul Devlet güzel sanatlar akademisi'nde öğretim üyeliği, Kültür bakanlığı tatbikat bürosu şefliği görevlerinde bulundu. Bu arada Ankara Dil ve tarih-coğrafya fakültesi (1937), Ankara Atatürk lisesi (1937-1938, Asım Kömürcüoğlu ile birlikte), Ankara Cebeci ortaokulu (1938, Franz Hillinger ile birlikte), İzmir Kız enstitüsü (1938), Trabzon Erkek lisesi (1938), İstanbul Ortaköy'de, Emin Vafi korusu'ndaki, direkler üzerinde yükselen, doğayla ve çevreyle uyumlu görünümüyle dikkati çeken evi (1938) ve Atatürk'ün katafalkını (1938) gerçekleştirdi. 1938‘de yayımladığı Mimari bilgisi kitabı uzun yıllar bu alanda tek kaynak eser olarak kaldı.
—Kardeşi MAX (Königsberg 1884 - Berlin 1967), ortağı ve Novembergruppe'nin üyesiydi. Bruno’nun Almanya'dan ayrılmasından sonra kâr amacına yönelik işler yapmak zorunda kaldı. 1945'ten 1954’e değin Berlin Güzel sanatlar akademisi’nde profesörlük yaptı.