TAYİN a. (ar. cayn'dan ta’yin).
1. Bir şeyi belirleme, kararlaştırma: Yön tayininde güçlük çekmek.
2. Bir kimseyi bir göreve yerleştirme; atama, atanma: Bu işe tayini uygun görüldü.
3. Bir şeyi tayin etmek, onu belirlemek; kararlaştırmak: Yönünü pusulayla tayin etmek. Düğün tarihini tayin etmek; bir şey sözkonusuysa,başka bir şeyi belli bir sonuca götürecek etken olmak: Bu karar, onun geleceğini tayin etti.
4. Bir kimseyi (bir göreve, bir makama) tayin etmek, onu o göreve, o makama atamak. || Tayini çıkmak, bir yere atanmak.

—Esk. Tayin kerde, tayin edilmiş, belirtilmiş.

—Ida. huk. ATAMA.