TEBAHHUR a. (ar. bakırdan tebahhur). Esk.
1. Bir şeyin içine dalma.
2. Bir bilim dalında uzmanlaşma.

TEBAHHUR a. (ar. bufjâr'dan tebahhur). Esk.
1. Kaynayıp buhar olma, buharlaşma, buharlaşarak uçup gitme.
2. Tütsülenme.
3. Tebahhur etmek, sıvılardan söz ederken, buharlaşmak, uçmak.