TEBERRU, -u a. (ar. bürCT'dan tebernf).
1. Bağışlama.
2. Bağış: Teberru toplamak.
3. Teberru etmek, bağışlamak, bağışta bulunmak.

—Huk. - BAĞIŞLAMA.

—isi. huk. Bir kimsenin bir şeyi karşılıksız olarak bir kişiye ya da bir kuruma vermesi. (Şeriatın karşılıksız verilmesini gerekli gördüğü şeyler, örneğin zekât, teberru sayılmaz.