TEBESSÜM a. (ar. besm'den tebessüm).
1. Gülümseme: Dudaklarında acı bir tebessüm belirdi.
2. Tebessüm etmek, gülümsemek.
3. Bir şeyi tebessûmlekaışılamak, bir şeye anlayışla, hoşgörüyle ya da küçümseyerek, hatife alarak yaklaşmak.

—Esk. Tebessümi hülya, güzel bir şeyin hayal edilmesinin yol açtığı gülümseme. | Tebessümi istifsar, sorarcasınavgülümseyiş. || Tebessümi mahzuziyet, hoşlanma gülümseyişi. || Tebessümi memnuniyet, mutluluk gülümseyişi. || Tebessümi zirleb, dudak altından gülme; alaylı gülümseyiş.