TECELLİ a. (ar. cilve'den tecelli).
1. Esk. Belirme, ortaya çıkma: "Halk psikolojisinin bu garip tecellisine dair ne kadar cümle okuduysa hepsini birer birer hatırımdan geçiriyor..." (Y. K. Karaosmanoğlu).
2. ilahi kudretin insanlarda ya da nesnelerde belirmesi.
3. Kader, alınyazısı.
4. Tecelli etmek, olması, gerçekleşmesi düşünülen şeylerden söz ederken, ortaya çıkmak, belirmek, görünmek: Adaletin tecelli etmesini bekliyoruz.
5. Tecellisenc, tecelliyi ölçen.

—Tasav. Tanrı'nın adları (esma), nitelikleri (sıfat) ve eylemleri (efal) ile varlıklarda yansıması, görünüşü. j| Tecellii âsâr, Tanrı'nın eserleriyle kendisini belli etmesi. || Tecellii celal, Tanrı'nın bela, yıkım, hastalık gibi olaylarda gücünü ve ululuğunu göstermesi. || Tecellii cemal, Tanrı'nın iyilik ve inayetinin, nimet ve güzelliklerinin varlığa yansıması. || Tecellii efal, insan ve evrende meydana gelen olaylarda Tanrı’nın eylemlerinin işlemesi. || Tecellii esma, tanrısal adların etkisinin müminin kalbinde anlaşılması. || Tecellii rahimi, Tanrı'nın eliaçıklık ve bağışının kulun yükselmesi ve olgunlaşmasıyla kendisini göstermesi. || Tecellii rahmani, Tanrı’nın bütün yaratıklara yararlandırdığı nimetleriyle varlığını duyurması. || Tecellii sıfat, kulun tanrısal niteliklere bürünmesi. || Tecellii şuhudi, Tanrı'nın bir ışık gibi varlığını apaçık duyurması. || Tecellii zati, Tanrı'nın hiçbir niteliğe bürünmeden ermiş kulun gönlünde varlığıyla belirmesi.