TECVİT a (ar Cevdet'ten tecvid). Esk.
1. Bir yazıyı, özellikle Kuran’ı vurgulamalara ve uzatmalara dikkat ederek usulünce okuma. (Bk. ansikl. böl.)
2. Kuran'ı belli kurallara göre okumayı öğreten bilim dalı.
3. Bu bilim üstüne yazılmış kitap.
4. Bir şeyi güzel yapma.

—Esk. sesbil. Tevcidi huruf. seslerin boğumlandırılması.

—ANSİKL. Kuran tanrısal söz olduğu için okunmasında hiç yanlış yapılmaması zorunlu sayılmıştır Tecvit kuralları Kuran okunurken sessizlerin ve seslilerin ağızda hangi çıkış yerlerinden çıkarılacağını, sessizlerin kaynaşmalarını (idgam) belirler; ayetlerin sonlarındaki durakları (vakfe), imaleleri vb. saptar. Bu kurallar tecvit kitaplarında (Karabaş tecvidi, Şeyh Abdurtahman Karabaş [öl. 1499] vb.) gösterilmiştir.