TEDİP a. (ar. edeb'den tetdib). Esk.
1. Terbiye verme, uslanmasını sağlama.
2. Ceza verme, haddini bildirme
3. Tedip etmek, yola getirmek, terbiyesini vermek.
4. Tedip olunmak, terbiye edilmek, uygunsuz bir davranıştan dolayı cezalandırılmak.

—Med. huk. Ana babanın çocuklarını eğitmek konusunda sahip oldukları hak (Türk med. k. md. 267).

—Tasav. Hz.. Muhammet'in doğrudan doğruya Tanrı tarafından eğitilmesi.

—Müridin, şeyhin denetim ve gözetiminde yetiştirilmesi.