TEFEKKÜR a. (ar. fikr'den tefekkür) Esk.
1. Düşünme, düşünüş, düşünce.
2. Tefekkür etmek, düşünmek.
3. Tefekküre dalmak derin derin düşünmek, derin düşünceye dalmak.

—Tasav. Sufinin içine kapanıp, kendisini her şeyden sıyırarak yalnızca Tanrı’nın ululuğu, evrendeki tanrısal tecelliler üzerinde düşünceye dalması. (Tefekkür, tasavvufun başta gelen ilkeleri arasında yer alır. "Bir saatlik tefekkür bin saatlik ibadetten hayırlıdır” özdeyişi bunu gösterir. Tefekkür kalbin zikri sayılır ve bu nedenle bazı sufilere göre tefekkür sırasında Tanrı salikin kalbinde tecelli eder.)