TEFERRUAT, -tı çoğl. a. (ar. tefem/’nun çoğl. teferruat).
1. Bir bütünü oluşturan ve ikincil nitelikte oldukları da düşünülen öğeler; ayrıntılar: Bir olayın bütün teferruatını öğrenmek. Teferruatla uğraşmak. En küçük teferruata bile önem verir.
2. Teferruata kaçmak, bir konuda gereksiz ayrıntılara girmek: Şu işi teferruata kaçmadan anlat.

—Med. huk. EKLENTİ’nin eşanlamlısı.