TEFESSÜH a. (ar. füsfıaf’tan tefessüh). Esk. Açılıp genişleme, açılma.


TEFESSÜH a. (ar. fesh'ten tefessüh). Esk.
1. Çürüyerek dağılma, çürüme, kokuşup bozulma.
2. Bir kişinin bir toplumun kendine özgü niteliklerini yitirerek yozlaşması.
3. Tefessüh etmek, çürüyüp dağılmak, kokuşmak, eski niteliğini kaybetmek, bozulmak, yozlaşmak.

—Esk. tıp. Bir uzvun çürümesi, çürüyüp dağılması.