TEFEÜL a. (ar. faf'den tefeül). Esk.
1. Uğur sayma, hayra yorma.
2. Fal açma, fala bakma.
3. Tefeül etmek, fala bakmak.

—Falcılık. Fal açma, fala bakma. || Tefeül etmek, fala bakmak. (Bakla, kahve telvesi, ayna vb.'ye bakma, tası okuma gibi çok çeşitli tefeül etme yöntemleri vardı. Bunları benimsemeyenler HafızTn Divan'ı ya da başka bir yapıttan açılan sayfadaki beyitlerden birini tutarak tefeül ederlerdi.)