TEFLİS a. (ar. fels'ten teflis). Esk. Birine iflas etmiş olduğunu söyleme, buna hükmetme.

—isi. huk. Hâkim tarafından bir kimsenin iflasına karar verilmesi, (iflasına karar verilen kişinin malları, alacaklıları arasında pay edilir. Eşinin ve çocuklarının mallarına ve geçinebilmesi için gerekli eşyaya ve geçindirmek zorunda olduğu kişiler için yeterli miktarda mala dokunulmaz.)