TEFRİD a. (ar. ferd’den tefrıd). Esk.
1. Kendini Tanrı'ya adama, toplumdan uzak yaşayarak dünya işlerini bırakıp Tanrı ile meşgul olma.
2. Din bilimleriyle uğraşma.

—Esk. fiz. Elektriklenmesi istenen bir cismi iletken cisimlere dokundurma.