Ahmet Refik Altınay

AHMET REFİK (Altınay), Türk Tarihçi ve Yazar (1880 - 1937). Harbiye'yi bitirdi (1898). Askeri okullarda Coğrafya, Fransızca dersleri verdi. İkinci Meşrutiyet’in ilanından sonra Harbiye Mektebi Tarih Öğretmenliği'ne atandı.Tercüman-ı Hakikat, Millet gazetelerinin Başyazarlığını yaptı, İkdam gazetesinde yayımladığı tarihe ilişkin yazıları büyük ilgi uyandırdı. Genelkurmay Başkanlığı Yayın Şubesi'ne atandı (1909), Askeri Mecmua’yı yönetti. Aynı yıl Tarihi Osmani Encümeni’ne sürekli üye seçildi. Balkan Savaşı sırasında Askeri Sansür Kurulu Müfettişliği'ni yürüttü. Savaş sonrasında askerlik mesleğinden emekli oldu (1912). Birinci Dünya Savaşı’nda yeniden orduya alındı. Ermeni sorunuyla ilgili incelemeler yapan yabancı gazetecilerle birlikte Doğu Anadolu'ya gitti. Kafkas Yollarında (1919) adlı kitabında izlenimlerini yazdı. Savaştan sonra Darülfünun’da Osmanlı Tarihi okuttu (1918). Türk Tarih Encümeni Başkanlığı'na atandı (1924). Üniversite reformundan sonra (1933) açıkta kaldı. Edebiyat Fakültesi Mecmuası, Türk Tarih Encümeni Mecmuası, Harb Mecmuası, Yeni Mecmua ve Hayat dergilerinde yayımladığı yazı ve belgeler, Osmanlı Tarihi açısından önemlidir. Bilimsel çalışmaları yanında, sade bir dil ve akıcı bir üslupla kaleme aldığı tarih yazıları ve yapıtları geniş bir okur kitlesinin ilgisini çekti. Yüzü aşkın kitap ve çeviri yayımladı.

Yapıtları

Büyük Tarihi Umumi (1912, 6 Cilt), Köprülüler (1915, 2 Cilt), Lale Devri (1915), Memalik-i Osmaniye'de Demirbaş Şarl (1916), Kadınlar Saltanatı (1916 - 1923, 4 Cilt), İki Komite İki Kıtal (1919), Türkiye Tarihi (1923), İstanbul Hayatı (1930 - 1935, 4 Kitap).

Kaynak: Büyük Larousse

MsXLabs Üye Girişi