TEKARÜB a (ar kürü'dan tekârüb). Esk. iki şeyin birbirine yaklaşması, yakın olması.
—Esk. dilbil. Seslerin çıkış yerlerinin birbirine yakın olması: örn. bilem.
—Esk. fiz. Yakınsama.
—Esk. sesbil. Harflerin çıkış noktalarının birbirine yakın olması.
Kaynak: Büyük Larousse