TEKİT a. (ar. ekd'den te'kid). Esk.
1. Sağlamlaştırma, kuvvetli bir hale getirme
2. Üsteleme.
3. Önceden yazılmış ve gerekli süre içinde cevaplandırılmış bir yazıyı yineleme.
4. Tekit etmek, sağlamlaştırmak, üstelemek, önceden yazılan bir yazıyı yinelemek.
5. Tekidi lafzı, aynı sözü yineleme. || Tekidi manevi, söylenişleri ayrı, anlamı ortak olan kelimelerden her biri, eşanlamlı. || Tekidi mûnasebetı vedaiye, dostluk ilişkilerini sağlamlaştırma.

—Esk. dilbilg. Tekit sıfatı, pekiştirme sıfatı.