TEKLİFSİZ sıf.
1. Doğal, dostça, rahat bir kimse; ona özgü davranış biçimi için kullanılır- Teklifsiz bir söyleşi. Teklifsiz bir anlatım biçimi.
2. Saygısız değilse de patavatsızca davranan, sakınımsız bir kimse; bu kimseye özgü davranış biçimi için kullanılır; laubali: Teklifsiz konuşmalardan hiç hoşlanmam.

—Dilbil. Konuşmalarda, hatta yazıda da, yaygın biçimde kullanılan, ama kimi toplumsal ilişkilerde ve ciddi üsluplu yazılarda yadırgatıcı bir nitelik taşıyan sözcük, yapı ya da üslup için kullanılır. ("Teklifsiz" dil düzeyi standart dilden bir sapmayı belirtir; örneğin turlamak gezinmek'e oranla teklifsiz dilde yer alan bir öğedir.) || Teklifsiz konuşma, kaba saba, hatta açık saçık konuşma.