TELAKİ a. (ar. lika'
dan telaki). Esk.
1. Birleşme, birbirine kavuşma: "Yariyle mevidi telakisini geçirmiş âşık gibi şiddetlesüratle etrafı dolaştı"
(Namık Kemal, XIX. yy ).
2. Telaki etmek,
birleşmek, kavuşmak.
3. Telakigâh,
buluşma yeri.
Kaynak: Büyük Larousse