TELEF a. (ar. söze.).
1. Yok olma, ölme: Sel çok sayıda küçükbaş hayvan telefine neden oldu.
2. Bir şeyi boş yere harcama, ziyan etme
3. Telef etmek, öldürmek, yok etmek; gereksiz yere harcamak, ziyan etmek. || Telef olmak, ölmek, mahvolmak, gereksiz yere harcanmak, ziyan edilmek.

—Tekst. Tekstil maddelerini ipliğe dönüştürmek için uygulanan mekanik işlemler sırasında oluşan döküntü.