TELH sıf. (fars. telfı). Esk.
1. Acı: "Telh şerbetlerden ikrah eyleyen bimâr fek” (Fuzuli, XVI. yy.).
2. Telh-âb, telh-âbe, acı su. || Teth-bar, acı meyve; acıyla biten iş. || Telh-güftar, acı söyleyen, acı konuşan. || Teth-kâm -» telhkAm. || Telh-mizac, kötü huylu. || Telhnâk, acı; tadı acı olan.