TEMELLİ sıf.
1. Temeli, belirtilen bir nitelikte olan şey için kullanılır: Çürük temelli bir ev. Zayıf temelli bir kuram
2. Sürekli, kalıcı olan, geçici olmayan: Siz burada temelli değilsiniz herhalde. Temelli bir iş buldu.

♦ be.
1. Sürekli olmak üzere: Buradan temelli gidecek.
2. Bütünüyle, büsbütün, tamamen: Bu yeni yapılar, evin manzarasını temelli kapatacak.