TENAFÜR a. (ar. nefret ten tenSfür). Esk.
1. Birbirinden nefret stme, birbirinden kaçma.
2. Kulağa tırmulayıcı sesler gelmesi.

—Ed. Çıkış yerleri yakın seslerin {tenafüri huruf; örn. k, k, ğ, g vb.), bu seslerden oluşmuş sözcüklerin (tena/ür-i kelimat; örn. sokak, doğurgan vb.) edebiyat metninde yan yana gelmesinden doğan anlatım bozukluğu.