TENEFFÜS a. (ar. nefes'ten teneffüs).
1. Solunum
2. Özellikle okullarda temiz hava almak, dinlenmek için dersler arasında verilen ara: Teneffüse çıkmak.
3. Teneffüs etmek, soluk almak, solumak
4. Bir şeyi (soyut) teneffüs etmek, onu yaşamak Artık bu kentin kokuşmuş havasını teneffüs etmek istemiyordu.

—Esk. tıp. Tenetfüsı safiri, solunum sırasında havanın nefes borularından geçerken çıkardığı doğal olmayan ses. || Teneffüsi sınai. boğazdan yapay bir delik açarak hastanın soluk almasını sağlama, suni teneffüs

—Müz. - ES