TENOR a. (fr. tönor; ita!, tenore; lat. te- nor,-oris, tenere, tutmak’tan).
1. Tiz erkek sesi; böyle bir sesi olan şarkıcı. (Bk. ansikl. böl.)
2. Genişliği tenorun sesine denk gelen çalgı.

—ANSİKL. “Tenor" sözcüğü başlangıçta koronun bölümlerinden birini belirtmek için kullanıldı. Romantik kahramanların, jönlerin canlandırılmasında kullanılan bu ses, opera izleyicisinin gözünde tenora ayrıcalıklı bir yer kazandırdı (Caruso, Georges Thill)