TENZİH a. (ar nüzhet'ten tenzih). Esk.
1. Bütün günahlardan arınma, temizlenme
2. Tanrı'nın bütün kusurlardan uzak olduğuna inanma ve bunu ikrar etme.
3. Tenzih etmek,
bir şeyi kusur ya da kötülükten temizlemek, arıtmak, Tann'yı bütün kötülüklerden uzak tutmak.
Kaynak: Büyük Larousse