TERANE a. (fars. terane).
1. Esk. Ezgi, makam.
2. Çok yinelendiği ya da duyulduğu için usanç veren söz: Hep aynı terane.

—Esk. Terane-kâr, öten, ötücü. II Terane -perdaz, makamla şarkı söyleyen. II Terane -perdazan, makamla şarkı söyleyenler. II Terane perdazı makamla şarkı söyleme II Terane-saz öten, ötücü. II Terane-zar, şarkı söylenilen yer. II Terane-zen, şarkı söyleyen. II. Teranei iyd, bayram şarkısı. II Terane-i seher sabah şarkısı.

—Ed. — RUBAİ.

—MÜZ. — NEVBET.