TERBİYESİZ sıf. ve. a. Görgüsüzlüğü, nezaketsizliği, kabalık boyutlarına varan bir kimse için kullanılır: Terbiyesiz bir adam.

♦ sıf. Nezaket kurallarına uymayan, kaba ve ayıp sayılan bir davranış, bir şey içip kullanılır: Bu çok terbiyesiz bir davranış. Bana terbiyesiz sözler söyledi.

—Mutf. Terbiye yapılmamış.

—be. Terbiyesiz, kaba bir biçimde, edepsiz: Terbiyesiz konuşmak, davranmak