TERCİ, -i a. (ar. rücCF'dan terci'). Esk.
1. Döndürme, geri çevirme.
2. Tekrarlama.
3. Terci etmek, döndürmek, tekrarlamak:

—Ed. Divan şiirinde bentlerden oluşan bir nazım biçimi.

—ANSİKL. Ed. Tercii bent, terkib-i bende benzer. (TERKİBİ BENT.) Ondan farkı ilk bendin son beytinin (vasıta beyti ya da bendiye) her bentte yinelenmesidir. Vasıtadan önceki beyitlerden oluşan bölüm (tercihane), terkibi bentteki terkibhanenin benzeridir.