TERİM a. (esk. türkç. termek toplamak, dermek'ten ter-im). Bir uzmanlık dalı ya da bir konu ile ilgili özel bir anlamı olan, belli bir kavramı karşılayan sözcük: 50 000 terimlik bir sözlük. Kesin terimi kullanmak Kimya terimleri. Dilbilim terimleri.

—Arit. Birinci terim - EKSİLEN.

—Ceb. Bir a+b toplamının terimi, a ve b elemanlarına verilen ad. || Bir (x„)„el dizisinin n indisti terimi, x„ elemanına verilen ad. (n ncı terim ya da genel terim de denir.)

—Mant. Aristoteles mantığında, bir tasımın öncülünün öznesi ya da yüklemi. || Biçimsel bir dilde simgeler dizisi; bu simgeler bilinen kurma kurallarına uyarlar ve kuruluşlarında yalnızca değişken simgeleri, sabit simgeleri ve işlemsel simgeler yer alır. (Değişken ve sabit simgeleri terimdirler. Biçimsel bir dilde terim, gündelik dilde sözcüğün oynadığı rolü oynar.) || Kapalı terim, değişken simgesi olmayan terim.