TERTİP a. (ar rütab'dan tertib).
1. Düzene, sıraya koyma; düzenleme: Bir evin tertibi.
2. Sıralanış, düzenleniş biçimi: Cümlede kelimelerin tertibi değişebilir
3. Hazırlama, düzenleme: Balonun tertibiyle görevli olanlar.
4. Hile, düzen,
5. Tertip etmek, hazırlamak; düzenlemek

—Esk.
1. Usul, tarz.
2. Reçete.
3. Tertib-kerde, düzenlenmiş. || Tertib-saz, düzenleyen, düzenleyici.

—Ask. Tertip edilmiş ihtiyatlar birliği, muvazzaf bir birlik tarafından silah altına alınan, ihtiyatlardan oluşma birlik

—Ask. tar. Mahmut ll’nin girişimi ile kurulan Asakiri mansurei Muhammediye ordusundaki başlıca birliklere verilen ad. || Alay aşamasında askeri birlik. || Tertibi evvel, askerlik hizmeti için kura çeken askerlerden öncelikle askere alınacaklara verilen ad. (Kurada, tertibi evvel olarak çıkanlar, hemen askere alınırdı, ikinci meşrutiyet’ ten sonra bu usul kaldırıldı.) || Tertibi sani, kura çekimi sonucu gerektiği zaman askere alınmak üzere aday olarak ayrılanlara verilen ad.

—Esk. mat. Ordinat.