TEŞBİH a (ar. şibh'ten teşbih).
1. Benzetme, benzeti.
2. Teşbihte hata olmaz, kaba bir benzetmeye başvurulduğunda, bunun maksadı anlatmanın bir zorunluluğu olarak söylendiğini, bu nedenle saygısızlık sayılmaması gerektiğini belirtmek için söylenir.

—Ed. - BENZETME.

—Esk. dilbilg. Edatı teşbih, benzetme edatı, benzetmelerde benzetmenin derecesini gösteren sözcük ya da söz öbeği.