TEŞNE a. (fars. söze).
1. Esk. Susamış.
2. Bir şeye teşne, ona büyük bir istek, heves duyan.
3. Teşne olmak, pek istekli görünmek.
—Esk. Teşne-çeşm, aç gözlü. || Teşne-dll, çok hevesli, gönülden istekli. || Teşne-di- dar, güzel yüze susamış, sevgilisini özlemiş. || Teşne-leb, çok susuz, dudağı kurumuş.
Kaynak: Büyük Larousse