TEVATÜR a. (ar. vıtr'den tevatür).
1. Bir haberin ağızdan ağıza yayılması, söylenti.
2. Asılsız haber.
3. Tevatür etmek, söylenti haline gelmek, ağızdan ağıza yayılmak.

—isi Bir hadisi, yalan söylemelerini aklın kabul edemeyeceği kadar çok sayıda insanın rivayet etmesi. (Bu şekilde rivayet edilen hadise mütevatir denir.)